سلام
 

من هنوز اینجام!

مینویسم برای آینده که دیشب را یادم نرود. شبی که تا صبح گفتم :" یا باسط الیدین بالرحمه إرحمنی" . و خدا یکبار دیگه بهم رحم کرد.  ناسپاسترین بنده ام  اگه پس از این روزی از خدا شکایت کنم. 

یه رابطه چند بار قطع و بازگشت دوباره رو میتونه تحمل کنه؟ طی 4 سال گذشته چیزی بین 15 تا 25 بار جدا شدیم و در نهایت یه کدوم کم آوردیم و برگشتیم. اینبار اون کم آورد.  خواهش میکنه که صحبت کنیم. مریضه و مرخصیه. کمی پایینتر از شرکت میاد دنبالم. میریم کافی شاپ همیشگی.  حرفهاش سنگ رو هم میتونه نرم کنه. دل عاشق من رو که سهله.  دلم میسوزه که  ضبط موبایلم رو نزده بودم که حرفهاش رو ضبط کنم.  مردی با غرور و خلق و خوی اون فقط سالی یکبار اینطور حرف میزنه.  هر دو از فکر نبودنمون در زندگی هم وحشت میکنیم  در حالیکه با هم بودنمون هم اگر نه غیر ممکن خیلی سخته.  شاید واقعا اونطور که اون میگه سرنوشت ما اینه که با هم باشیم.

باز قطع رابطه. باز دلشکستگی و شب و روزهایی یکسره ملال و دلگرفتگی. و باز وقتی یکبار دیگه با تمام وجود ایمان دارم و پذیرفتم که همه چیز تمام شده . یک دسته رز قرمز! لحظه ای که از استقبال بهم زنگ میزنند که گل رو میفرستند بالا به اندازهً زمانی که نیوتن جاذبه رو کشف کرد هیچان زده ام. مثل اینکه عزیز یکدانه ای که فوت کرده و براش در حال سوگواری هستم خبر سلامتیش رو برام ییارند. رعشه اي دلپذیر و گرم همراه با ناباوری .

  

پنجمین ویزایی که برای سفر به ژوهانسبورگ گیرفتم و پنجمین باری که سفر در آخرین لجظات لغو شد. و من که معلوم نیست کی سر عقل میخوام بیام!